يه نكته‏اي كه وجود داره اينه كه بعضي وقتا ما مي‏دونيم كه خدا يه چيزي رو واجب كرده، خب انجام مي‏ديم.

اما بعضي وقتا مي‏خوايم مثلا بيشتر از حد انجام واجبات و ترك مستحبات به خدا نزديك بشيم؛ يادمون مي‏ره كه خدا واسه اون بخش از عبادات هم برنامه داره. به خاطر همين مي‏ريم سراغ خرافه‏ها و عبادت‏بازي‏هايي كه هيچ فايده‏اي جز اتلاف وقت نداره.

يه مشكل اساسي كه اين‏جور آدم‏ها هميشه پيش ميارن اينه كه يادشون مي‏ره كه اگه مي‏خوان احتياط كنن،‏ فقط به خودشون مربوطه و حق ندارن همه رو مجبور كنن كه مثل خودشون رفتار كنن.

اين‏جور آدم‏ها معمولا انتظار دارن هيچ‏كسي اطراف‏شون حرف نزنه، نخنده و بقيه چيزها.

اين‏جاست كه عيار اخلاص مشخص مي‏شه!