این خاموشیها اونقدر ها که بد به نظر میاد بد نیستن ،حداقل برای دو ساعت هم که شده انسان از زرق و برق های دنیا فاصله میگیره و به فکر فرو میره .فکر در سکوت و تاریکی.حتی میتونی اشک بریزی بدون اینکه کسی چشمای خیستو ببینه، یا به خودت و اعمالت فکر کنی.یه کم به ذهنت استراحت بدی و به اون موجود کوچولویی که تو بغلت خوابیده و دستتو محکم چسبیده و داره زور میزنه یه نقطه ی روشن پیدا کنه ،فکر کنی.
دخترکم در روشنایی و خاموشی،در شلوغی و در خلوت ،در شادی و غم،در خواب و بیداری به تو فکر میکنم.

نوشته شده در دوشنبه 87/4/31ساعت 1:50 صبح توسط پشت خطــے| نظرات ( ) |