تو همون حس غريبي كه هميشه با مني
تو بهونه هر عاشق واسه زنده موندني
البته خب شان سرايش اين ابيات چيز ديگه اي بوده ولي خب تراويد!
حس مادر بودن يكي از مهمترين عوامليه كه منو تو غربت سرپا نگه داشته. وقتي مي بيني بچه اي كه تا ديروز بايد تر و خشكش مي كردي و با گريه هاش نمي تونستي تا صبح بخوابي يه دفه بي هيچ مقدمه اي يه روز ميزنه زير چهچه و نوحه يا قران مي خونه ازته دل خدا رو شكر مي كني كه هواي توي مادر رو داره.......